Toen ik nog andere ambities had, was het mijn doel om bij elk kunstwerk iets van mijzelf uit te lichten. Mijn eigen rouw, relaties, een kleine feministische aanklacht. Over andere zaken wist ik met kunst niet zoveel te vertellen. Daarbij kun je door iets van jezelf te laten zien best een wat groter verhaal vertellen.
Vincent van Gogh, Francis Bacon, Charlotte Salomon, geweldige Graphic Novelists als Art Spiegelman en Marjane Satrapi gebruiken allemaal elementen uit hun eigen leven.
Ook Tracey Emin is beroemd vanwege haar autobiografische werk. Het heftige Everyone I have ever slept with 1963-1995 betekende haar doorbraak. Het werk bestaat uit een koepeltentje waarin ze de namen van haar bedgenoten tot dan toe heeft genaaid. Het toont een element van haar nogal wilde leven. Veel van haar werken zijn bekend, maar tijdens een grote overzichtstentoonstelling van Emin zag ik een mooi, vrij onbekend werk van haar: Dit werk is een fijne knipoog naar het autobiografische aspect in haar kunst.
De videoprojectie laat Emin zien, die in een fleurige jurk naar een brug in het park loopt. Op de brug zit een enorme, macho bullmastiff naar haar te kijken. Onder beelden van Emin die over de brug loopt en beelden van de hond blikt ze in een voice-over terug op een gesprek tussen haar en de hond.
Terwijl ze langsliep had hij haar aangesproken. ‘Alright Trace. How about it then?’ had hij gevraagd. Uiteraard was ze verbaasd dat de hond haar aansprak.
‘What? Weird, a dog talking to me!’
‘Well, do you fancy a fuck?’ had de hond haar gevraagd.
Ze heeft bezwaren, en de hond vraagt haar wat er mis is. Vindt ze hem niet aantrekkelijk, vindt ze hem niet mooi?
Nou, je bent een hond legt Emin de hond haar grootste bezwaar voor.
Als Emin wegloopt van de brug kijkt de hond haar treurig na.
‘He looked hurt,’ zegt Emin in de voice-over, ‘wounded.’
‘Tracey, Tracey you of all people,’ had de hond teleurgesteld gezegd terwijl ze wegliep, ‘I never expected you to be prejudiced.’
Ik vond het een mooi, wat verwarrend werk over bevooroordeeld zijn. Het drijft de spot met haar wilde reputatie. In de overzichtstentoonstelling was het ergens in het midden geplaatst. Tussen alle beroemde, heftige werken van Emin was het een welkom rustmoment.
